Lur­rie Bell werd in 1958 als zoon van mond­har­mon­i­cavir­tuoos Carey Bell geboren in Chica­go. Lur­rie trad al op jeugdi­ge leefti­jd in de voet­sporen van zijn vad­er en debu­teerde op 16-jarige leefti­jd in de band van blues icoon Willie Dixon en werd onmid­del­lijk herk­end als jeugdig genie als gitarist, maar ook als zanger.

Daar­na vol­gde een peri­ode van ver­war­ring die bij­na 20 jaar duurde en waarin hij een zwer­vend bestaan lei­d­de. Het is een klein won­der dat gitarist/​zanger Lur­rie Bell nog onder ons is want de beste man heeft in deze peri­ode nogal wat tegensla­gen in zijn lev­en gehad, waaron­der ver­slavin­gen, dak­loosheid en het over­li­j­den van twee dochters.

Informele optre­dens von­den in die tijd vooral plaats als straat­muzikant op de fameuze Maxwell Street Mar­ket in Chica­go. Hij her­vond zich in de jaren 90 van de vorige eeuw en bouwde een oeu­vre op, dat is terug te vin­den op zo’n 70 plaatop­na­men met ver­schil­lende groothe­den als vad­er Carey Bell, Koko Tay­lor, Son Seals, Eddy Clear­wa­ter en Eddy Shaw. Vanaf 2000 begon hij te bouwen aan een loop­baan onder eigen naam met zijn eigen band: Lur­rie C. Bell’s Blues Band wat lat­er Lur­rie Bell & His Chica­go Blues Band werd.

Lur­rie Bell is absolu­ut een grootheid in de Blues, Chica­go Blues wel te ver­staan. Hij komt ons ongetwi­jfeld trak­teren op een mix van zijn eigen werk met absolute bluesklassiek­ers… Dit wordt gebracht door een man die heel goed weet wat ​‘the Blues’ betekent, hij heeft het namelijk geleefd.