In de heersende rap-scene van Comp­ton, Cal­i­for­nia is het niet louter hiphop dat de klok slaat, zo bewi­jst deze veer­tig­jarige gitaarvir­tuoos. Kirk Fletch­er mag dan wel afkom­stig zijn uit het stri­jd­toneel van de gang­ster rap, zijn muziek vertelt een heel ander ver­haal. Eén van melodieuze blues met duidelijke invloe­den van reeds overleden groothe­den.

Fletch­er is al lang geen onbek­ende meer in de blues, zo speelde hij diverse malen langs de zijde van groothe­den zoals Joe Bon­na­mas­sa en Char­lie Mus­sel­white, en was hij drie jaar lang lead­g­i­tarist van The Fab­u­lous Thun­der­birds. Hij wordt niet voor niets nog steeds ​“one of the most in-demand blues gui­tarists on the scene” genoemd. Vanaf zijn acht­ste lev­en­s­jaar had hij een inten­sieve ver­stand­houd­ing met zijn gitaar. Het prille begin vond voor hem plaats in zijn vaders Gospel-kerk, waar hij samen met zijn broer de muzikale omli­jst­ing van kerk­di­en­sten ver­zorgde. Het is daarom geen toe­val dat er duidelijke gospel-invloe­den te horen zijn in diens muziek.

Kirk Fletch­er wordt zodoende gezien als het total pack­age met opzwepende solo’s die herin­ner­in­gen oproepen aan o.a B.B. King, Ste­vie Ray Vaugh­an en Jim­my Reed. Deze groteske zwarte man weet soul, blues en funk te ver­men­gen tot een gelu­id dat Ospel zal doen schud­den op haar grond­vesten.