De ver­schi­jn­ing van Dead Bron­co alleen al zal waarschi­jn­lijk al voor de nodi­ge con­ster­natie zor­gen. De heren zien er namelijk uit alsof ze de afgelopen tien jaar onder een brug hebben gewoond; armen vol tatoeages, een authen­tieke vetkuif en een gezicht­suit­drukking die zegt: ​‘ik vreet je op’. Toch betre­ft het hier geen moord­dadi­ge bandido’s, maar kwaliteitsmuzikan­ten.

Deze Span­jaar­den ont­moet­ten elka­ar toe­val­lig in de lokale scene en besloten al snel om samen muziek te gaan mak­en. Dat werd uitein­delijk een heel inter­es­sante mix van coun­try en west­ern, ver­mengd met punk, rock­a­bil­ly, folk, hot­jazz en swing. Echte out­law-muziek: broeierig, vuig, duis­ter en schu­urt als de zand­ko­r­rels tussen je tenen of andere plaat­sen waar je het liev­er niet hebt.

Het zijn rijzende ster­ren, de kerels van Dead Bron­co. Opgroeiend in het Spaanse land waren zij één van de bands die zich het lot van de plat­te­lands­blues aantrokken. Dit heeft ze geen windeieren gelegd: in 2015 won­nen ze meerdere nationale pop­pri­jzen, waaron­der het pres­tigieuze Pre­mios Rock Vil­la Madrid, een pri­js waar­voor gestre­den wordt door meer dan 400 arti­esten.

Het is een indi­catie dat Dead Bron­co zijn naam al heeft waarge­maakt en klaar is om het inter­na­tionale podi­um te bek­lim­men. Met hun Bron­co­bil­ly-sound touren zij de komende zomer door Europa. Bel­gië, Frankrijk en Ned­er­land zullen zodoende in 2016 voor het eerst ken­nis mak­en met DB. Maar wellicht niet iedereen, Dead Bron­co is namelijk niet voor wat­jes.