Corey Den­ni­son en zijn band mogen op blues­ge­bied gerust ​“the next big thing uit Chica­go” genoemd wor­den. Dit zeer tal­entvolle col­lec­tief werd niet voor niets genom­i­neerd voor de Inter­na­tion­al Blues Awards ​“Best Emerg­ing Artist Album”, en won­nen ze de ​“Best Blues Album” award bij Le Prix Blues Awards in Frankrijk.

Op zes­jarige leefti­jd al ver­pande Corey zijn hart aan de gitaar. Avon­den lang luis­ter­de hij naar o.a. Albert King, Gate­mouth Brown en Albert Collins op de radio en probeerde dit ver­vol­gens na te spe­len. Een oefen­ing die hem lat­er geen windeieren legde, zo bleek. Den­ni­son is namelijk een heuse gitaarvir­tuoos die zijn tokke­lende hand niet omdraait voor wat pit­tige solo’s.

Daar­naast zorgde diezelfde radio voor een flinke invloed op zijn muziek en zang in het bij­zon­der. Naast de blues heeft Den­ni­son een voor­liefde voor soul in de sti­jl van Wil­son Pick­ett, Cur­tis May­field & Sam Cooke en dit is duidelijk terug te horen.

Corey Den­ni­son en zijn band klinken daar­door miss­chien anders dan een tra­di­tionele Chica­go Blues Band en anders dan hun uiter­lijk doet ver­moe­den: deze geta­toeëerde fig­uren met bakke­baar­den geven je niet snel een zach­taardi­ge impressie. Toch com­bineren zij ste­vige Chica­go Blues met intense soul-invloe­den. Het beste van twee werelden dus.